ترجیعات شاه نعمت‌الله ولی

ای به مهرت دل خراب آباد

وز غمت جان مستمندان شاد

طاق ابروت قبلهٔ خسرو

چشم جادوت فتنهٔ فرهاد

لب لعل تو کامبخش حیات

سر زلفت گره گشای مراد

هر که شاگردی غم تو نکرد

کی شود درس عشق را استاد

ما به ترک مراد خود گفتیم

در ره دوست هر چه باداباد

دوش سرمست درگذر بودم

بر در مسجدم گذار افتاد

مقرئی ذکر قامتش می گفت

هر کس آنجا رسید خوش بستاد

از پی آن جماعت افتادم

تا ببینم که چیستشان اوراد

ناگه از پیش امام روحانی

رفت بر منبر این ندا در داد