من ندیدم شیخ لیثی خیلی توجه بکنه به آن چیزی که خودش خونده [قرائت خودش] در موقع ستاره بودن و اوجش! هیچ وقت به آن چیزی که اجرا کرده بود قانع نبود با وجود این که تلاوت هایش خیلی نادر و زیبا بودند.او همیشه به من می گفت:آن چیزی که از ادا کردن من از نغمات در عقل و فکر من است خیلی بهتر از چیزی هست که اجرا می کنم.آن موقعی که استاد در اوج بودند به تلاوت های خودشون زیاد توجهی نمی کردند!