هر کیم کی قویارسا رهی عشقه قدم ، آغلار
بو یولدا سئوینج اولماز ، او چکدیکجه غم آغلار
گؤر کربوبلادا نه بلا چکدی حسینیم
کیم یادا سالارسا دورابیلمز ، او دم آغلار
قالمیشسا او گون زین العباد خسته یاتاقدا
یوخ چاره سی یوز وئردی کی ، درد و علم آغلار
تؤکدو گؤزونون یاشینی زینب گئجه گوندوز
بو حاله باخیب کؤرپه اوشاقلاردا هم آغلار
آغلاردی محمد ، علی ، زهرا ، حسن حتی
میثل علمی ایچره نه کی وار محترم ، آغلار
یوخ عوذرو قیامت گونو ظالم لرین ای دل
کیم وئرمیش اگر آل عبایه ستم آغلار
چشمین کیمی یاشلار آخیدیر خامه قویمی
چون ماه محرم یئتیب الده قلم آغلار
می گرید
هرکه قدم در راه عشق می گذارد ، می گرید
در این راه شادی نیست ، در هین غم می گرید
ببین حسینم در کربلا چه بلاهایی کشید
هر که به خاطر می آورد می گرید
آن روز زین العابدین در بستر بیماری بود
چاره ای نداشت ، درد و بلا سراغش آمده ، می گرید
زینب شب و روز از چشمانش اشک بارید
بر این احوال کودکان نیز می گریند
می گریست محمد ، علی ، زهرا ، حتی حسن
هر آدمی بر امان محترم ، می گرید
ای دل ظالمان در روز قیامت بهانه ای ندارند
آنکه بر آل عبا ستم کرد ، می گرید
ای قویمی خامه نیز همچون چشمت می گرید
چون ماه محرم رسیده و قلم در دست می گرید
