4. نامههاى فراوان.
درزمان امام حسن عسكرى عليهالسلام تشيع در مناطق مختلف و شهرهاى متعددى گسترش
يافته بود و شيعيان در نقاط فراوانى متمركز شده بودند؛ شهرها و مناطقى، مانند: كوفه، بغداد،
نيشابور، قم، آبه (آوه)، مدائن، خراسان، يمن، رى، آذربايجان، سامراء، جرجان و بصره كه از
پايگاههاى شيعيان به شمار مىرفتند. در ميان اين مناطق، به دلائلى سامراء، كوفه، بغداد، قم و
نيشابور از اهميت ويژهاى برخوردار بودند.(10)
حضرت براى گسترش فرهنگ تشيع، توسعه علم و دانش، و هدايت و سازندگى، نامههاى فراوانى
به آن شهرها نوشته است، مانند: نامه آن حضرت به شيعيان قم و آوه كه متن آن در كتابها مضبوط
است،(11) و نامههاى فراوان حضرت به مردم مدينه،(12) و نامهاى كه امام به «ابن بابويه» نوشته،
و نامه مفصلى كه حضرت خطاب به «اسحاق بن اسماعيل» و شيعيان نيشابور نوشته است.(13)
در نامه اخير، آن حضرت پس از توضيح درباره نقش امامت در هدايت امت اسلامى و تشريح ضرورت و
اهميت پيروى از امامان و هشدار از سرپيچى از فرمان امام، نوشتهاند: «.. اى اسحاق! تو فرستاده
من نزد ابراهيم بن عبده هستى تا وى به آنچه من در نامهاى كه توسط محمد موسى نيشابورى
فرستادهام، عمل كند. تو و همه كسانى كه در شهر تو هستند، موظفيد بر اساسنامه مزبور عمل
كنيد.»(14)
