مبحث 107 طرح صالحین: «شور و شعور حسینی»

شور در ابتدای امر مناسب است اما مقصد نیست مقدمه است، مانند وسیله است اما هدف نیست . بایستی با شور به شعور رسید چراکه کربلا درسها و پیام هایش شعور و فهم عاشورایی است. حسین علیه السلام از دوستدار وعزادار خود آزادگی و ورزیدگی برای پیروی از حق ، ظلم ستیزی ، پشتیبانی از مظلوم و عدم پذیرش ولایت شیطان و ذلت را می خواهد.

قاسم وعباس بودن را توقع دارد که مزه جهاد با نفس و جهاد با کفر ، مبارزه با ظلم ، دفاع از حریم ولایت ولو ( در هنگام ) برداشته شدن بیعت و احیای دین را در عوض زیر سم اسب رفتن " احلی من العسل " بداند.

و یا عباسی که مظهر تربیت ، وفا و ادب در محضر خلیفه الله و حجت الله زمان خود است که تا مولایش ( هرچند نسبت برادر داشته باشد ) آب ننوشد، رفع عطش هم نمی کند. از لوازم این امر دوری از محرمات و اقامه واجبات است.

محبت بدون فرمانبرداری معنا ندارد ، جای جای سفارشات اولیاء ما انجام واجبات و دوری از محرمات است. با تحقق این امر حجاب های معرفت از دیده و دل انسان برطرف می شود ، می تواند ببیند و تشخیص دهد و در نهایت به صف عاشقان درآِید و جز رضای آنان انجام نخواهد داد