پاسخ به:ای نهر علقم
چهارشنبه 29 مهر 1394 7:53 PM
| آتـش بگیـری ای آب، آتــش زدی بـه جـانم |
| از ســردی، تـو افـروخت، تـا مغز استخوانم |
| هــرگـز مــرا نشـــاید، نوشــم تو را، تو باید |
| سیــراب گــردی ای آب، از اشـک دیدگانم |
| تــو می‌دهــی نمـایش، امواج سرد خود را |
| مــن شعلـــۀ دلــم را، بــا تشنـگی نشانم |
| آتـــش گـــرفتـه قلبـــم، از گـــریـۀ سکینــه |
| امـــــــروز دادِ او را، از آب، مـــی‌سـتــــانـم |
| بــا نفْـس، در ستیــزم، از بحــر، می‌گـریزم |
| ای آب هـر چـه خـواهی آتش بزن به جانم |
| من تشنۀ حسینم،این تشنگی است دینم |
| پیـش از شــب ولادت کــــردنـد امتحـــانــم |
| آتـش بــوَد از آن بــه، کـــز آب تــر کنـم لب |
| از تشنـگــی اگـــر چـــه بـنـد آمـــده زبـانم |
| دست از عطش نشویم، تا اوفتد دو دستم |
| آب روان نـنــــوشـــم، ســـوزد اگـــر روانــم |
| امـــــروز بــــاشـد ای آب روز ولــادت مــــن |
| زیــرا کـه بـا شهـادت، تـــا حشــر جاودانم |
| هـر زخـم پیکر من، گـردد کتاب مدحم |
| صدها هزار «میثم» گردد مدیحه‌خوانم |
در زندگی بکوش. لباس صبر بر تن بپوش. با دانایان بجوش. عزت نفس را به هیچ قیمتی مفروش
