ابوهاشم جعفری میگوید: متوکل، جایگاهی را برای خود داشت که دور دیوار آن، مرغهای خوانندهای بود و شبکههای درب آنجا را به نحوی ساخته بودند که اشعههای آفتاب در داخل اتاق حرکت میکرد.بعضی از روزها، متوکل در آنجا مینشست و به خاطر صدای آن پرندگان صدای هیچ کسی را نمیشنید. چون امام هادی علیهالسلام به آن مجلس میآمد، پرندگان ساکت میشدند به نحوی که صدای هیچ یک از آن پرندگان شنیده نمیشد و چون آن حضرت از مجلس بیرون میرفت پرندگان شروع به سروصدا میکردند. همچنین نزد متوکل چند عدد کبک بود که وقتی امام هادی علیهالسلام تشریف داشت، آنها حرکت نمیکردند و چون آن حضرت میرفت آنها شروع میکردند به جنگ کردن با یکدیگر.» [1] .
پی نوشت ها:
[1] منتهی الآمال.