دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

«اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ، وَطَهِّرْنى فیهِ مِنَ الْعُیُوبِ، وَامْتَحِنْ قَلْبى فیهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ، یا مُقیلَ عَثَراتِ الْمُذْنِبینَ»

«خدایا در این روز مرا از گناهان پاکیزه گردان و از هر نقص و عیبی پاک ساز و دلم در آزمایش، رتبه دلهای اهل تقوا بخش ای پذیرنده عذر لغزشهای گناهکاران.»

شرح دعا (۱)«اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ» « خدایا در این روز مرا از گناهان پاکیزه گردان.» پاک شدن از پلیدی های گناه همانطور که در روایات و آیات قرآن کریم آمده است ،خداوند تمام گناهان بندگان خویش را می بخشد و از آنها در می گذرد: «ان الله یغفرالذنوب جمیعا»(۱) «به درستی که خداوند تمامی گناهان را می آمرزد.» اما خداوند تنها یک گناه را نمی بخشد و آن هم شرک ورزیدن به ذات اقدس اوست: «ان الله لایغفر ان شرک به»(۲) «به درستی که خداوند کسی را که برای او شریک قایل شود، نمی آمرزد.»

حال می خواهیم با توجه به این آیات بدانیم منظور از« اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى»«خدایا مرا شستشو ده» چه می باشد؟ برای جواب باید به این نکته اشاره کنیم که آب پاک کننده اکثر کثافات و پلیدیهاست .به طوری که آب هر کثافت و پلیدی را در هر مکانی که باشد از بین می برد و پاکیزگی و نظافت را بر جای می گذارد به طوری که اثری از آن کثافت نخواهد ماند که آنگاه است که می گوییم مکان مورد نظر ما شستشو شده و پاک گردیده است و دلیل اینکه از خداوند خواستاریم که«اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ»«ما را از گناهان شستشو داده و پاک گرداند» به خاطر این است که دیگر اثری از گناه در جسم و روح ما وجود نداشته باشد تا اینکه کثافات و پلیدیهای گناه مانعی برای رسیدن به قرب الی الله نشوند، پس منظور از غسل، همان پاک و طاهر شدن از پلیدیهای گناهان است، لذا در این روز ما نیز از پروردگار عالمیان خواستاریم که ما را از گناهان پاک و پاکیزه گرداند تا بتوانیم به درجات عالی معنوی دست یابیم.

شرح دعا (۲)« وَطَهِّرْنى فیهِ مِنَ الْعُیُوبِ » «و مرا در این روز از هر عیب و نقصی پاک ساز.» پاکسازی از عیوب انسان در طول زندگی خود دانسته یا ندانسته اشتباهات و خطاهای فاحشی را انجام می دهد که این اشتباهات و خطاها به عیب تعبیر می گردد به فرض مثال شخصی که بسیار دروغ می گوید دروغگویی عیب بزرگ او تلقی می گردد که آن عیب در دنیا و آخرت گریبانگیر او می شود. چرا که یک عیب مولد هزاران عیب دیگر است که ممکن است جامعه ای را به نابودی بکشد، چنانچه در روایات و احادیث موجود است. اسلام دستور بر پوشش عیوب الناس مخصوصا مسلمانان را دارد چرا که اگر عیبی از شخصی که دارای احترام و آبروست و عده بسیاری از او تبعیت می کنند، فاش شود آنگاه است که دو اتفاق مهم ممکن است رخ دهد: اول اینکه آن شخص بی آبرو گشته و شخصیت او در پیش همگان متلاشی می گردد که ممکن است این عمل، آن شخص را به کارهای خطرناکی وادارد و دوم اینکه ممکن است افراد بسیاری که از او تبعیت می کنند به علت اعتماد به او عیب او را حسن دانسته و به اشاعه آن عیب در بین مردمان بپردازند که هر دو حالت آن برای یک جامعه بسیار خطرناک است، حال شاید سئوال شود پس در مقابل چنین رفتارهایی چه باید بکنیم؟ که ما در جواب می گوییم که اولا هر انسانی به اندازه کافی دارای عیوب می باشد که اگر بخواهد به عیوب نفس خود نظر کند تا آخر عمر باید در اصلاح آنها بکوشد چرا که انسانی که خود مریض است اول باید مرض خود را درمان کند، بعد مرض دیگران را، که با این عمل خود به خود جامعه و افراد آن نیز اصلاح می گردند به طوری که اگر شخصی عیوب خود را اصلاح کند کسانی که از او تبعیت می کنند و از او الگو می گیرند نیز از عمل اصلاح شده و پسندیده او تبعیت می کنند و ثانیا انسانها در صورت مشاهده عیبی در برادر مسلمان و دینی خود می توانند به صورت مخفیانه و نامحسوس آن عیب را به آن شخص گوشزد کنند تا به اصلاح آن بپردازد و باید این را هم در نظر گرفت که خداوند ستارالعیوب است و عیبها را می پوشاند و خداوندی که بر پوشندگی عیبها معروف است هیچگاه نمی خواهد بنده ای عیب بنده دیگری را فاش گرداند .لذا در این روز از خداوند خواستاریم که وجود ما را از عیوبی که در ما رخنه کرده است پاک و طاهرگرداند.

شرح دعا (۳)« وَامْتَحِنْ قَلْبى فیهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ، یا مُقیلَ عَثَراتِ الْمُذْنِبینَ» «و در این روز دلم را در آزمایش، رتبه دلهای اهل تقوا بخش ای پذیرنده عذر لغزشهای گناهکاران.» قلبهای خداترس کسانی که تقوای الهی پیشه می کنند در روز قیامت از جایگاه ویژه ای برخوردارند چرا که آنان از نافرمانی دستورات ذات اقدس پروردگار دوری گزیدند و سر تسلیم به امر و فرمان او فرود آوردند. چنانچه ذات اقدسش فرمود: «والذین اتقوا فوقهم یوم القیامه»(۳) «مقام تقوا پیشه گان در روز قیامت بسی برتر و والاتر از کافران است.» و آنان نزد پروردگار خویش دارای رتبه و مقامی والا هستند چنانچه خداوند فرموده است: « قُل لِعِبادِیَ المُتَوَجِّهینَ الَیَّ بِمحَبَّتی ما ضَرَّکُم اذا حتَجَبتُم عَن خَلقی اذ رَفَعَت الحِجاب فیما بَینی وَ بینکم حَتّی تنظُرُوا الی یُعیونَ قُلوبکُم؟»(۴) «به آن بندگانم که با محبت من رو به سوی من کرده اند بگو:شما را چه زیان که وقتی پرده میان خود و شما را کنار زده ام تا با دیدگان دلتان به من بنگرید،از آفریدگان من مستور بمانید.» که این بیانگر آن است که خداوند حجاب را از دیدگان اهل تقوا برداشته و آنان آنچه را که دیگران به علت انجام معاصی پروردگار نمی توانند ببینند،دیده و از چیزهایی که دیگران بی خبرند آگاهند و اهل تقوا نیز از دیدگان آفریدگان دیگر خداوند مستورند . چرا که آنان فقط خدا را در نظر داشته و غیر خدا چیز دیگری را نمی بینند و درک این مطلب برای مخلوقات بسی سخت و دشوار است و نمی توانند آنان را آن طور که شان اهل تقوا می باشد،ببینند. لذا در این روز از خداوند خواستاریم که ما را در آزمایشهای طول عمر خویش موفق نموده و مقام رتبه اهل تقوا را که در پیشگاه او از درجات والایی برخوردارند ،به ما عطا فرماید.

 پی نوشتها:

۱-زمر/۵۳

۲-نسا/۴۸

۳-بقره/۲۱۲

۴-محجه البیضاء،ج۶،ص۶۱

 برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی شیعیان