دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان

اوصاف ابرار

اخلاص، اطعام، ایثارگری، بی توقعی، پایبندى به ولایت، ترس از پروردگار، ترس از قیامت، وفاى به نذر: « إِنَّ اْلأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُورًا * عَیْنًا یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللّهِ یُفَجِّرُونَها تَفْجیرًا* یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْمًا کانَ شَرُّهُ مُسْتَطیرًا * وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکینًا وَ یَتیمًا وَ أَسیرًا * إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُورًا * إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَریرًا»؛ «به یقین ابرار (و نیکان) از جامی می ‏نوشند که با عطر خوشی آمیخته است، از چشمه ‏ای که بندگان خاص خدا از آن می ‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جاری می ‏سازند. آن ها به نذر خود وفا می ‏کنند، و از روزی که شر و عذابش گسترده است، می ‏ترسند و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» می ‏دهند (و می‏گویند) ما شما را به خاطر خدا اطعام می ‏کنیم، و هیچ پاداش و سپاسی از شما نمی ‏خواهیم. ما از پروردگارمان خائفیم، در آن روزی که عبوس و سخت است».(2)

اقامه نماز، انفاق، ایمان، وفاى به عهد، پرداخت زكات، تقواپیشگى، صبر، صداقت، وفاى به عهد: «لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَلکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ اْلآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَی الْمالَ عَلی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکینَ وَ ابْنَ السَّبیلِ وَ السّائِلینَ وَ فِی الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصّابِرینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ وَ حینَ الْبَأْسِ أُولئِکَ الَّذینَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»؛ «نیکی، (تنها) این نیست که (به هنگام نماز،) روی خود را به سوی مشرق و (یا) مغرب کنید؛ (و تمام گفتگوی شما، درباره قبله و تغییر آن باشد؛ و همه وقت خود را مصروف آن سازید) بلکه نیکی (و نیکوکار) کسی است که به خدا، و روز رستاخیز، و فرشتگان، و کتاب (آسمانی)، و پیامبران ایمان آورده؛ و مال (خود) را، با همه علاقه ‏ای که به آن دارد، به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق می‏ کند؛ نماز را برپا می ‏دارد و زکات را می ‏پردازد؛ و (همچنین) کسانی که به عهد خود ـ به هنگامی که عهد بستند ـ وفا می ‏کنند؛ و در برابر محرومیت ها و بیماری ها و در میدان جنگ، استقامت به خرج می ‏دهند؛ این ها کسانی هستند که راست می ‏گویند و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است) و اینها هستند پرهیزکاران».(3)