∞ آیه شب شانزدهم ماه مبارک رمضان ∞

متن آیه:
 

وَ هُوَ الَّذِي يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ وَ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلى فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَکِيمُ
 

ترجمه:
 

او کسي است که آفرينش را آغاز مي‏کند، سپس آن را بازمي‏گرداند، و اين کار براي او آسانتر مي‏باشد؛ و براي اوست توصيف برتر در آسمانها و زمين؛ و اوست توانمند و حکيم.
 

تفسیر آیه:
 

27- او کسي است که آفرينش را آغاز کرد سپس آن را باز مي‏گرداند، و اين کار براي او آسان‏تر مي‏باشد، و براي او توصيف برتر در آسمان و زمين است و او است شکست‏ناپذير و حکيم.
و از آنجا که در سلسله‏ي آياتي که گذشت و نيز بعداً خواهد آمد مسائل مربوط به مبدء و معاد همچون تار و پود يک پارچه درهم انسجام يافته، در آيه بعد باز به مسأله معاد بر مي‏گردد و مي‏گويد: «او کسي است که آفرينش را آغاز کرد سپس آنرا باز مي‏گرداند، و اين براي او آسانتر است»! (و هو الذي يبدء الخلق ثم يعيده و هو اهون عليه).
قرآن در اين آيه با کوتاهترين استدلال، مسأله امکان معاد را اثبات کرده
است، مي‏گويد: شما معتقديد آغاز آفرينش از او است، بازگشت مجدد که از آن آسانتر است چرا از او نباشد؟
دليل آسانتر بودن «اعاده» از «آغاز» اين است که در آغاز اصلا چيزي نبود و خدا آنرا ابداع کرد، ولي در اعاده لااقل مواد اصلي موجود است، قسمتي در لابلاي خاکهاي زمين، و بخشي در فضا پراکنده مي‏باشد، تنها مسأله همان نظام دادن و صورت‏بندي آن است.
ولي توجه به يک نکته در اينجا ضروري است که تعبير به آسان بودن و سخت بودن از دريچه فکر ما است، والا براي وجودي که بي‏نهايت است «سخت» و «آسان» هيچ تفاوتي ندارد، اصولا سخت و آسان در جائي مفهوم دارد که سخن از قدرت محدودي در ميان باشد که از عهده‏ي کاري به خوبي برآيد و از عهده‏ي کار ديگري به زحمت، اما هنگامي که سخن از قدرت نامحدود در ميان است سخت و آسان بي‏معني مي‏شود.
به تعبير ديگر برداشتن عظيمترين کوههاي روي زمين براي خداوند به همان اندازه آسان است که برداشتن يک پر کاه!
و شايد به همين دليل بلافاصله در ذيل آيه مي‏فرمايد: «و براي خدا است توصيف برتر در آسمان و زمين» (و له المثل الا علي في السموات والارض).
چرا که هر وصف کمالي در آسمان و زمين درباره هر موجودي تصور کنيد از علم قدرت و مالکيت و عظمت وجود و کرم، مصداق اتم و اکمل آن نزد خدا است، چرا که همه محدودش را دارند، و او نامحدودش، اوصاف همه عارضي است و اوصاف او ذاتي و او منبع اصلي همه کمالات است.
حتي الفاظ ما که غالباً براي بيان مقاصد روزمره ما است بيانگر اوصاف او نمي‏تواند باشد، همانگونه که در تعبير «اهون» (آسانتر) نمونه آن را ديديم.
جمله‏ي فوق همانند چيزي است که در سوره اعراف آيه 180 آمده: و للَّه
الاسماء الحسني فادعوه بها: «براي خدا بهترين نامها است او را با آن بخوانيد» و در سوره شوري- 11 آمده است ليس کمثله شي‏ء: «هيچ چيز در عالم همانند خدا نيست».
سرانجام در پايان آيه به عنوان تأکيد يا به عنوان يک دليل، مي‏گويد: «و او است عزيز و حکيم» (و هو العزيز الحکيم).
عزيز است و شکست‏ناپذير اما در عين قدرت نامحدودش کاري بي‏حساب انجام نمي‏دهد، و همه افعالش بر طبق حکمت است.
 

بحث و گفتگو پیرامون آیه
 

خداوند خالق همه چیز و همه جاست. خودش همه چیز را خلق کرده، خودش همه چیز رو بوجود آورده و خودش هم هروقت بخواهد همه چیز را از بین می برد. نه اینکه از بین ببرد به هر حالتی که بخواهد درمیاورد. انسان را خلق کرده، او را می میراند و دوباره زنده می کند. قادر به هر کاری هست.چون توانمند و حکیم است.
 

تطبیق مفاهیم آیه با روحیات و منش و رفتار خودمان
 

وقتی خداوند چیزی رو خلق کرده پس تمام اختیاراتش هم دست خودشه. این بدیهیه و ما باید باور کنیم و اعتقادمونو به خدا بیشتر کنیم. و بدونیم که خدا خالق همه چیزه و توانمند و حکیم و از روی حکمت هرکاری را می کند.
 

به کار بستن آیه در زندگی شخصیمان
 

وقتی به خدا ایمان بیاوریم، باور می کنیم که او خالق برتر است و توانمند و حکیم نسبت به همه چیز. اوست که همه چیز را آفریده و هروقت بخواهد می تواند همه چیز را برگرداند. بزرگی آسمان ها و زمین توصیفی است بر برتری و یگانگی او.