پاسخ به:دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
چهارشنبه 10 تیر 1394 10:32 PM
1ـ ماه مبارک رمضان قرآن جایگاه والا دارد که فرمود: «لکل شی ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان» هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان می‌باشد. پس از تلاوت قرآن، دعا و نیایش سکّه رایج و پر رونق خداوندی است، یعنی سخن گفتن با خداوند. رسول مکرم اسلام می‌فرماید: اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِكَ یا عزّ المسْلمین مفاتیح الجنان.
بارالها، بوسیله لغزش‌ها مؤاخذه‌ام منما، و از خطاها و بیهوده گوئیهایم درگذر و مرا نشانه بالها و آسیب قرار مده، به عزتت ای عزیز کننده مسلمانان.
2ـ در این فراز نیایش، سه موضوع «لغزش‌ها، خطاها و بیهوده‌گوئی‌ها و هدف قرار نگرفتن بلاها و آفات» مورد توجه معلم بشریت حضرت رسول قرار گرفته و از خداوند مصونیت و در امان ماندن می‌خواهد.
جهان کانون حوادث و بلاها شده است «دار بالبلاء محفوفه و بالغدر معروفه» و انسان باید در چتر حمایت خداوندی قرار گیرد، تا بتواند عزیز بماند و آبرومند زیست کند و بدین جهت در پایان موضوع «عزت خداوندی و عزت‌بخش مسلمین» مطرح شده است.
چشم برندار ازم می پاشه زندگیم
