∞ آیه شب سیزدهم ماه مبارک رمضان ∞

«فلو أن أهل سماواتي و أهل أرضي أملوا جميعا ثم أعطيت كل واحد منهم مثل ما أمل الجميع ما انتقص من ملكي مثل عضو ذره » آيا بنده من مي گويد: من بخيلم؛ ندارم به او بدهم؟ يا اگر داشته باشم به او بدهم، كم مي آيد؟ اگر همه خلايق هر چه به عقلشان مي رسد از من بخواهند- فرض را ببينيد! خيلي قشنگ بيان كرده، پيداست! كلام خدا و كلام خلق فرق دارد؛ مي فرمايد: همه مخلوقات من را حساب كنيد. هر كس هر چه به عقلش مي رسد از من بخواهد، حالا مجموع اينها را جمع كنيد. هر كسي هر چه به عقلش مي رسد بخواهد، دومي هم همين را بخواهد، سومي و چهارمي... اگر به هر يك از آنها آنچه را خواست به او بدهم و آنچه را همه شش ميليارد انسان مي خواهند به يكايكشان بدهم- ذره اي از ملك من كم نمي شود. اگر به هر انساني آنچه را همه شش ميليارد انسان و انسان هايي كه بوده اند و انسان هايي بيايند و هرچه به عقلشان برسد بخواهند، اگر مجموع همه آنها را به يكايكشان بدهم- فرض كنيد به يكي يك كره زمين بدهم، به ديگري هم يك كره ديگر بدهم،...- آيا از ملك من كم مي آيد؟ «ما انتقص من ملكي مثل عضو ذره ؟»؛ به اندازه يك پاي مورچه هم از ملك من كم نمي شود. چگونه كم بشود؟ فقط مي گويم: (كن فيكون)؛ (انما أمره اذا أراد شيئا أن يقول له كن فيكون) (يس: ۲۸) آيا اين كم آمدن دارد؟ هرچه را بخواهم موجود گردد فقط مي گويم باش! به وجود مي آيد. از كجا كم مي شود؟ «و كيف ينقص ملك انا قيمه»؛ ملكي كه من صاحب اختيارش هستم، چگونه با بذل و بخشش كم مي شود. من كه با اراده ام همه چيز به وجود مي آيد! «فيا بؤسا للقانطين من رحمتي!»؛ بدا به حال كساني كه از رحمت من نااميدند! «و يا بؤسا لمن عصاني و لم يراقبني!»(۳) و بدا به حال كساني كه در مقام نافرماني من برمي آيند!