مقالات سلامت و بهداشت

زمينه و هدف: اگرچه روي يک يون فلزي ضروري است، اما غلظت هاي بالاي آن سمي بوده و بر بسياري از وظايف مهم سلولي اثر مهاري دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي ميزان رشد، مقاومت و توانايي حذف فلز روي در باکتري هاي جداشده از رودخانه کارون مي باشد.
روش کار: در اين تحقيق نمونه برداري از آب و رسوبات 4 ايستگاه در سه فصل انجام گرفت. جداسازي باکتري هاي مقاوم از طريق غني سازي و کشت مستقيم در محيط جامد صورت گرفت. سپس باکتري هاي جداسازي شده با استفاده از تست هاي بيوشيميايي شناسايي و تعيين هويت شدند و ميزان مقاومت آنها در محيط LB broth حاوي غلظت هاي 200 تا 1400 ميلي گرم بر ليتر کلريد روي تعيين گرديد. سپس رشد باکتري هاي مقاوم در غلظت 260 ^mg/_L کلريد روي و توانايي حذف روي در آنها بررسي شد.
يافته ها: باکتري هايي نظير سودوموناس، اشريشيا کولي، سالمونلا و سيتروباکتر به عنوان باکتري هاي مقاوم به روي شناسايي شدند. برخي از اين باکتري ها قادر به تحمل غلظت 1000 ميلي گرم بر ليتر کلريد روي بودند. توانايي حذف روي، توسط باکتري هاي جدا شده در هر فصل، بين 39 تا 68 درصد متغير بود. باکتري سودوموناس جداشده در فصل تابستان بيشترين ميزان رشد را در حضور فلز روي نشان داد.
نتيجه گيري: باکتري هاي جدا شده از محيط هاي آلوده به روي داراي پتانسيل حذف اين فلز مي باشند. منحني هاي رشد باکتري هاي مقاوم، در حضور 260 mg/l کلريد روي از منحني استاندارد رشد پيروي کردند. باکتري Pseudomonas sp جدا شده در فصل تابستان، با کارايي 68 درصد، بيشترين ميزان حذف روي را داشت.