آثار زيانبار شهوت پرستى
پنج شنبه 7 اسفند 1393 8:26 AM
«شهوت» داراى مفهوم عام و وسيعى بوده و شامل هر گونه دوست داشتن، تمايل و رغبت به درك لذت و خواهش نفس مى شود. بدون اين كه اختصاص به شهوت جنسى داشته باشد، گرچه گاهى در خصوص شهوت جنسى نيز به كار رفته است.
در قرآن مجيد نيز اين مفهوم در يازده مورد به صورت عام استفاده شده است و تنها در دو مورد در معنى خاص آن به كار رفته است. در روايات اسلامى و كلمات علماى اخلاق نيز اغلب در مفهوم عام به كار رفته كه در مقابل آن واژه «عفت» به معنى خويشتن دارى و چشم پوشى از لذايذ گناه آلوده مادى به كار مى رود.[1]
اين مفهوم بيشتر در موارد منفى به كار مى رود، اما گاهى در موارد مثبت نيز به كاررفته است، مانند آنجايى كه خداوند خطاب به بهشتيان مى فرمايد: «... وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ...»،[2] هر چه را دوست بداريد و به آن تمايل داشته باشيد، در بهشت براى شما فراهم است يا آن جايى كه مى فرمايند: «... وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ...»[3]، در بهشت آنچه دل ها مى خواهد و چشم از آن لذت مى برد، موجود است.
به هر حال اين واژه، بيشتر داراى بار منفى بوده و در مواردى كه هوا و هوس افراطى بر انسان چيره گشته و تمايلات ويرانگر و گناه آلود بر تمام وجودش مستولى گردد به كار مى رود.
اين واژه و مشتقات آن، در قرآن مجيد، سيزده مورد به كار رفته كه شش مورد آن داراى مفهوم مثبت و هفت مورد آن داراى مفهوم منفى است.
به هر حال «شهوت» به هر معنى كه باشد، هرگاه مفهوم خاص آن كه همان خواست هاى افراطى و شهوانى است مورد نظر باشد، آثار زيانبارى به دنبال خواهد داشت كه به وضوح قابل مشاهده است كه ضمن توجه به روايات وارده در این خصوص، بايد اذعان داشت كه سر تا سر تاريخ نيز مملو از پيامدهاى نامطلوب شهوت پرستى هاست كه به طور خلاصه مى توان به عناوين زير، اشاره كرد:[4]
[1] - مکارم شیرازی، ناصر، با همکاری جمعی از فضلا، اخلاق در قرآن، ج 2 ، ص 298
[2] - سوره مبارکه فصلت(41)، آیه 31: و برای شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است
[3] - سوره مبارکه زخرف(43)، آیه 71: و در آن (بهشت) آنچه دلها می‌خواهد و چشمها از آن لذت می‌برد موجود است
[4] - ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، با همکاری جمعی از فضلا، اخلاق در قرآن، ج 2 ، صص 303-298
