کارگاه آموزش اصول وبلاگ نویسی

چگونه برای وبلاگ مطلب بنویسیم؟ آیا نوشتن در یک وبلاگ نیاز به تکنیک خاصی دارد؟ آیا نوشتن در اینترنت مانند نوشتن یک کتاب یا مقاله برای ارایه در کلاس است؟ بعضی از وبلاگ‌نویس ها اهمیتی به این مسئله نمی‌دهند و هر طور دلشان بخواهد می‌نویسند. در این درس می آموزید از چه قواعدی پیروی کنید تا برای وبلاگ تان به گونه‌ای مؤثر بنویسید.

تمام داستان یک وبلاگ در مورد نوشته های شما است. هر قدر وبلاگ تان امکانات مناسب و قالب زیبا داشته باشد، اگر نوشته های آن جذاب نباشد، هیچ گاه خواننده ها را جذب نخواهد کرد. اول از همه باید بدانید، روش خواندن در وب با دیگر رسانه‌ها متفاوت است. خواننده‌ها در وب مطالب را خط به خط نمی‌خوانند بلکه آن‌ها را اسکن می کنند و از بخشی به بخشی دیگر می‌پرند. آن‌ها ابتدای پاراگراف ها را نگاه می‌کنند و بعد سراغ پاراگراف بعدی می روند. مطالعات نشان می‌دهد که الگوی مطالعه خواننده‌ها در وب به شکل یک حرف F انگلیسی است.

در این تصویر نقاط قرمز رنگ مکان هایی است که بیشترین توجه به آن‌ها صورت گرفته. اگر دقت کنید می‌بینید که در یک متن پاراگراف های ابتدایی بیشتر از همه مورد توجه قرار می‌گیرد. خواننده به ابتدای متن و ابتدای لیست ها توجه می کند و انتهای متن کمتر خوانده می شود.

خواننده‌ها در اینترنت به خاطر انبوه اطلاعاتی که با‌ آن مواجه هستند به دنبال پاسخ سؤال شان می گردند. آن‌ها وقت ندارند و کم حوصله هستند. یک نوشته خوب باید به گونه‌ای باشد تا به سؤالات خوانندگان پاسخ دهد. یک نوشته خوب باید به گونه‌ای تنظیم شده باشد تا خواننده در کوتاه ترین زمان ممکن، مفید ترین اطلاعات لازم را دریافت کند و به هدف اش برسد.

مخاطب خود را بشناسید:

برای چه کسی وبلاگ می نویسید؟ وبلاگ برای عده‌ای مانند یک دفترچه خاطرات و بسیار شخصی است. آنها برای دل خودشان می‌نویسند و شاید حتی دسترسی به وبلاگ را هم محدود کرده باشند. اما عده زیادی هم وبلاگ می‌نویسند تا خوانده شود. اگر جزو دسته دوم هستید، باید در ابتدا مخاطب خودتان را بشناسید. در مورد آن‌ها اطلاعاتی جمع آوری کنید و خودتان را جای آن‌ها بگذارید. مخاطب شما چه انتظاری دارد؟ به دنبال چه چیزی می‌گردد و در چه سنی است و چه علایقی دارد؟ مشخص کردن مخاطب تکلیف شما را با خودتان مشخص می‌کند و اجازه می‌دهد تا مطالب بهتری برای آن‌ها بنویسید.

موضوع وبلاگ را برای مخاطب مشخص کنید:

اگر در وبلاگ تنها در مورد یک موضوع خاص می نویسید، آن را برای خواننده مشخص کنید. می‌توانید کاری کنید، بیننده با یک نگاه بفهمد، اینجا کجا است. اگر در وبلاگ تان به نقد و بررسی فیلم‌های سینمایی می پردازید، از قالبی استفاده کنید که نشان دهنده این موضوع باشد. اسم وبلاگ هم می‌تواند تا حد زیادی به دادن حال و هوای سینمایی به وبلاگ کمک کند. با قرار دادن چند توضیح و تصویر در صفحه اول وبلاگ تان هر کسی متوجه می‌شود، در چه موردی می نویسید.

کوتاه و طبقه بندی شده بنویسید:

نوشتن برای وب مانند نوشتن یک کتاب بلند نیست. از نوشتن پاراگراف های بلند و طولانی پرهیز کنید. سعی کنید متن را به قطعات کوچک‌تر تقسیم کنید. برای هر بخش یک عنوان مجزا داشت باشید تا برای خواننده جذاب‌تر شود. به عنوان مثال به متن همین درس نگاه کنید که به بخش‌های متعددی تقسیم شده است. خیلی اوقات می‌توان به جای درج کردن پشت سر هم اطلاعات آن‌ها را به صورت لیست، جدول یا نمودار نشان داد. این تکنیک ها متن را بسیار خواندنی تر می کند.

اطلاعات را صحیح به هم متصل کنید:

گاهی اوقات می‌خواهید چند متن را با لینک کردن به هم متصل کنید. در چنین وقتی از عنوان مناسب برای لینک ها استفاده کنید. هنوز در وبلاگ های زیادی می‌بینیم که نوشته است: «برای خواندن مطلب اینجا کلیک کنید.» این عبارت متعلق به روزهای اول اختراع اینترنت بود. زمانی که هنوز کاربران نمی‌دانستند برای رفتن به یک لینک باید روی آن کلیک کنند! برای همین لینک ها را به این صورت می‌نوشتند تا بیننده بفهمد باید روی آن کلیک کند. شما می‌توانید از یک عنوان مناسب برای لینک ساختن استفاده کنید تا معنی مناسبی داشته باشد.

در هر مطلب روی موضوع اصلی تمرکز کنید:

هنگام نوشتن پست به حاشیه نروید و به اصل مطلب بپردازید. فراموش نکنید خواننده‌ها در وب به ابتدای مطلب بیشترین توجه را دارند، بنابراین بهتر است نکات مهم را در همان چند خط اول بگنجانید. اگر موضوع مورد نظرتان مهم است مانند روزنامه نگارها عمل کنید. آن‌ها برای نوشتن خبر از روشی به نام هرم وارونه استفاده می کنند. در این روش مهم‌ترین نکات مطلب در ابتدا آورده می‌شود و هرچه به پایین می‌رویم مطالب با اهمیت کمتر قرار می گیرد. با استفاده از این روش شانس اینکه پیام را به افراد بیشتری برسانید چند برابر کرده اید.

ویرایش فراموش نشود:

بعد از نوشتن یک پست نیاز نیست که فوراً دکمه انتشار را بزنید. حداقل یک بار نوشته را از اول تا آخر بخوانید. به دنبال غلط های املایی، تایپی، نگارشی و اشتباه در جمله بندی بگردید حتماً چندتایی پیدا می کنید. انتشار یک مطلب دارای غلط، تأثیر بدی روی خواننده خواهد گذاشت. هنگام ویرایش روی جمله‌ها دوباره فکر کنید. به یاد بیاورید خواننده‌های وب، متن های بلند و جمله‌های طولانی را دوست ندارند. بنابراین قیچی را به دست بگیرید و هر چه اضافه به نظر می‌آید حذف کنید، تا یک متن اصلاح شده داشته باشید.

دیوار کلمات خواننده را فراری می دهد:

پاراگراف بندی مناسب و فضای سفید به خواننده اجازه می‌دهد تا در متن شما تنفس کند. برای مثال تصور کنید تمام پاراگراف های همین درس که می‌خوانید به هم چسبیده باشد و هیچ عنوانی هم نداشته باشد. آیا جرأت می‌کنید آن را از اول تا آخر بخوانید؟ وقتی متن را قسمت بندی نکنید و در آن فضا خالی نداشته باشید، مانند یک دژ مقابل خواننده است که از خواندن آن سر باز می زند.

سایز متن را مناسب انتخاب کنید و از وسط چین استفاده نکنید:

متنی که با فونت‌های درشت نوشته شده باشد به راحتی قابل خواندن نیست. متن با فونت بسیار ریز هم همین طور. رنگی کردن قطعات مختلف متن هم باعث آزار چشم خواننده می‌شود. بهتر است متن را در یک رنگ بنویسید. بعضی‌ها دوست دارند، متن ها را وسط چین کنند. بررسی ها نشان داده که چشم انسان در دنبال کردن خطوط وسط چین به مشکل بر می‌خورد و با آن‌ها راحت نیست. بنابراین متن های فارسی را تا حد امکان راست چین قرار دهید و انگلیسی را چپ چین کنید.

از تصاویر، درست و به‌موقع استفاده کنید:

تصاویر برای زیبا کردن صفحه وبلاگ نیستند. از آن‌ها وقتی استفاده کنید که مفهومی را به مطلب اضافه کند. گاهی اوقات آنقدر در استفاده از آن‌ها زیاده روی می‌شود که مطلب اصلی در میان شان گم می شود. بعضی وقت ها تصاویر نامناسب سبب می‌شوند، نوشته مانند یک تبلیغ به نظر برسد. اعصاب خواننده‌ها را با استفاده از عکس‌های متحرک به هم نریزید و فقط در صورتی از چنین چیزهایی استفاده کنید که واقعاً نیاز باشد. از انیمیشن ها وقتی استفاده کنید که به رساندن مفهموم تان کمک کند. آن‌ها به حجم صفحات شما اضافه می‌کنند و خواننده ها بعد از انتظار طولانی وبلاگ را ترک می کنند.

طبقه بندی مطالب:

نیاز به دسته بندی پست ها یکی از اولین سؤال‌هایی است که در ذهن یک بلاگر جدید شکل می گیرد. سرویس های وبلاگ نویسی مختلف هر کدام امکانات متفاوتی را برای طبقه بندی نوشته‌ها در اختیار شما قرار می دهند. اما در اینجا با دو تا از رایج ترین و مهم‌ترین آن‌ها آشنا می شوید:

• طبقه بندی بر اساس دسته های موضوعی: این ساده‌ترین روش برای طبقه بندی است. می‌توانید دسته های موضوعی مختلفی را بسازید و هنگام نوشتن یک پست جدید آن را در یک یا چند تا از این دسته ها طبقه بندی کنید. درست مثل پوشه هایی که ایجاد می‌کنید و کاغذها را بر حسب موضوع در آن‌ها قرار می دهید. این روش ساده و سریع است. معمولاً این امکان را دارید، آن‌ها را در یکی از ستون‌های کناری وبلاگ نمایش دهید و با کلیک کردن روی هر دسته تمام مطالبی که در آن طبقه بندی شده است نمایش داده می شود.

• برچسب زنی: تگ زدن یا برچسب زنی روش جدید تری برای دسته بندی اطلاعات است. در این روش برای هر پست تعدادی برچسب انتخاب می‌کنید و به آن اختصاص می دهید. محدودیتی در انتخاب و تعداد این برچسب‌ها وجود ندارد. اما باید بدانید که انتخاب برچسب مناسب یک هنر است. وقتی یک پست می‌نویسد با خودتان فکر کنید، کدام کلمات و عبارات هستند که من را به یاد این پست می‌اندازد یا اگر یکی از خوانندگان من بخواهد این مطلب را پیدا کند احتمالاً چه کلمه‌ای را جستجو خواهد کرد؟ این کلمات برچسب‌های شما را تشکیل می دهند.

تست نهایی یادتان نرود:

بعد از اینکه مطلب را نوشتید و منتشر کردید حتماً آن را یک بار در وبلاگ مانند یک بیننده بازخوانی کنید. خیلی اوقات اشکالاتی در آن پیدا می‌کنید که هنگام نوشتن و ویرایش در صفحه مدیریت ندیده اید. گاهی اوقات عکس را در سایز اشتباه آپلود کرده‌اید و وقتی آن را در وبلاگ چک کنید، می‌بینید قالب وبلاگ به هم ریخته است. تست نهایی چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد اما این اطمینان را خواهید داشت، مطلب شما درست و بدون اشکال منتشر شده است.

امیدوارم از وبلاگ نویسی لذت ببرید.